Liegen… we doen het allemaal. Bewust of onbewust. Kleine leugens, grote leugens.
De een doet het opvallender dan de ander.
De 4 mannen waar ik mee werk zijn carnivoren, tijdens de lunch transformeren ze zich tot een stel hongerige wolven die het vlees het liefst zo rood en rauw mogelijk naar binnen werken. En zo stond ik gister in Parkwijk weer bij de slager om mijn hongerige wolven te bevredigen. Je moet begrijpen dat Parkwijk een buurt is waar het percentage van inwoners met een uitkering nog hoger ligt dan het percentage van inwoners met obesitas.
Terwijl ik netjes op mijn beurt wachtte kwam er een blinde man binnen. Zonnebril op en glimmende rood/witte blindenstok in zijn handen. Het ging hem allemaal makkelijk af, hij stopte zonder zijn stok te gebruiken vlak voor de binnenetalage met vlees. Ik liet hem voorgaan. Niet omdat hij invalide was maar voornamelijk omdat ik nieuwsgierig was naar zijn beperking. Ik ben altijd al geïntrigeerd geweest door blinde en dove mensen. Zo kan ik gebarentaal spreken en lezen en sluit ik thuis geregeld mijn ogen tijdens moeilijke handelingen om niet te zien of ik het zou redden als blinde vrouw, met veel frustratie als gevolg.
De man zette zijn zonnebril op zijn kalende hoofd en pakte zijn portemonnee. De vrouw achter de balie vroeg zoals alleen zij het kon vragen “Zeg het eens schat…”. De man bekeek de etalage vol rauw en minder rauw vlees. Doet u maar een onsje van dat daar, 2 ons gesneden grillworst, en ik zie dat je nog een bakkie filet heb liggen. Doet u die ook maar dan hé.
Terwijl de vrouw de grilworst met uiterste souplesse sneed, keek de man naar zijn horloge. Toen hij opkeek van zijn horloge keek hij mijn kant op. Wat hij als blinde man zag, moet niet prettig zijn geweest. Deze man wist nu dat mijn amandelen chirurgisch zijn verwijderd. Met open mond staarde ik hem aan. Hij had het door en het vlees kon hem niet snel genoeg gesneden worden.
Hij betaalde gepast, want hij zag dat hij nog een 5 centje in de hoek van zijn losgeldvakje had zitten. En vluchtte de zaak uit met zijn stok gekneld tussen zijn bovenarm en zijn oksel. Terwijl hij buiten zijn zonnebril weer op wilde doen en bezig was weer in zijn blinde karakter te stappen, keek de man niet uit… en sloeg met zijn rood/witte stok een vrouw in een scootmobiel op het hoofd.
Ik werk al een tijdje in deze buurt, en ben onderhand dit soort bizarre taferelen gewend.Maar er was één ding waar ik mij over verbaasde bij deze “blinde” man die zijn worst koopt van zijn hoogstwaarschijnlijk onterechte uitkering.
Als je dan toch liegt… doe het dan goed
Welke blinde man draagt er nou een horloge……
Wat een homo!
BeantwoordenVerwijderenIan Dury hehe