Tijdens het kijken van Top Gear werd ik bruut verstoord door het zoveelste reclameblok. Nu stoor ik mij niet zo aan het feit dat mijn kijkplezier onderbroken wordt, maar wel aan de oneindige lijn van slechte slogans, verschrikkelijke nasynchronisaties, foute maandverband-reclames en B-film acteurs.
Ik kom zelden reclames tegen die ik echt te gek vind, en mocht dat gebeuren, is het toch vaak voor een product dat ik nooit kan of ga kopen. En als bijdrage tot mijn reeds overschreden reclame-irritatiegrens viel het mij vandaag op dat het percentage “vrouwen” reclames de laatste tijd erg hoog ligt. Of misschien ben ik, door mijn vrijgezel zijn, er meer op gespitst.
Ik zou 20 soorten crèmes moeten gebruiken, tegen sinaasappelhuid, rimpels, droogheid na het scheren, mee-eters, wallen, oneffenheden en het liefst met Q10 of een andere soort letter/cijfercombinatie en/of minimaal 5 nieuwe patenten. Want dan pas zal mijn huid schijnen zoals dat ene meisje wat door een ellenlange draaimolen van photoshop CS5 is gegaan. Het is een mooi streven, maar helaas onhaalbaar. Ik ben er onderhand uit dat geen enkele crème op kan tegen genoeg water drinken en gezond eten.
Terwijl ik bij mijzelf denk “Maybe it IS maybelline” is de volgende vrouwenreclame alweer aan bod. Kennelijk kan ik op mijn streefgewicht komen door twee keer per dag een maaltijd te vervangen door Kellog’s Special K. Het meisje in de reclame heeft duidelijk altijd al haar ribben kunnen tellen, al vraag ik mij of tellen tot haar capaciteiten behoort. In plaats daarvan eet ik zelf liever een bak yoghurt met fruit. Maar let op, deze yoghurt moet wel iets bevatten waar je het woord –Cultuur achter kunt zetten. Anders zijn we niet goed bezig.
Ondertussen is het reclameblok aan zijn eind gekomen en gaan we over naar de voorstukjes van programma’s van het aankomende weekend. Het misvormde hoofd van Yvette vult mijn beeldscherm terwijl Anna, het oogappeltje van elke plastisch chirurg, vertelt dat ze kuiltjes in haar wangen wil laten zetten. Yvette vertelt Anna dat ze haar wel mooi vindt, maar zo “gemaakt”.
Is dat niet waar we vandaag de dag mee gebombardeerd worden? Maak jezelf!
Word de Mrs. Potato Head van 2011!
Paint yourself by numbers!
Maar laten we eerlijk zijn, we doen het niet voor onszelf. Want na tig jaar relatie vinden we het opeens geen probleem meer om als een zak patat zonder make-up naast manlief op de bank te zitten. Het vlees is gevangen en geslacht en dus trekken wij ons terug in onze grot waar niemand meer let op de oneffenheden in onze T-zone.
Top Gear is onderhand weer van start gegaan en ik kom tot een mooie conclusie. Jeremy Clarkson, Richard Hammond & James May zijn stuk voor stuk geweldige mannen. Zien er zeker niet slecht uit, hebben geniale humor, een geweldige baan en te gekke auto’s (wat weer een verkapte versie is van make-up voor het manmens). En laten we eens kijken wie zij hebben uitgekozen om hun leven mee te delen.
Francie Clarkson is een vrouw zonder lippen, met kraaienpoten en verschrikkelijke kledingsmaak, Amanda Hammond heeft een neus die handig is om de lastige hoekjes van de kamer te bereiken & James May zegt zelf over zijn vrouwmens “I like a bit of rusticity in my women”.
Dus vrouwen, verenigd u! Zeg nee tegen de gemaaktheid van de vrouw, nee tegen scalpels en naalden, nee tegen verplaatsing van vet en tegen strakgetrokken oogleden. Verbrand uw Gucci tassen en verbrijzel uw Manolo Blahnik’s. Zeg nee tegen corrigerend ondergoed en inlegpads voor braziliaanse kontjes! Verzamelt u allen op de grote markt voor de rituele verbranding van camouflagesticks!
Dan verf ik ondertussen mijn haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
hit me with your rhythm stick